Transmutatie Nieuws oktober 2013
Dank voor jullie geduld met het probleem dat we hadden met de eerste link naar het Transmutatie Nieuws van september. Sylvia Edwards mailde later de juiste link. Ik hoop dat jullie de september-column hebben kunnen lezen want er stonden denk ik een paar krachtige lessen in om mee te werken.
Trouwens, de laatste paar columns waren behoorlijk diep en rijk aan lessen en oefeningen om in je leven van alledag te integreren. Zoals ik jaren geleden al schreef, gaat het met het Transmutatie Nieuws op en neer. Soms heb ik het gevoel dat ik niets meer over heb om over te schrijven. Soms herhaal ik bepaalde lessen. En dan na wat rustige cycli komen nieuwe inzichten tevoorschijn en die wil ik beslist delen.
Ik weet dat wat ik de laatste paar maanden heb geschreven veel is om te verwerken. Neem alsjeblieft de tijd om enkele recente columns nog eens te lezen en om bij jezelf na te gaan welke inzichten die ik met jullie deelde tot jouw hart en ziel spreken. Want die inzichten die je raken, integreer de nieuwe lessen en oefeningen echt in je dagelijks leven opdat je uiteindelijk voelt dat de kwaliteit van jouw leven verbeterd is. Als jouw bewustzijn verandert is dit door het totale levensweb te merken.
Al jaren schrijf ik over de lessen, openbaringen en heling die ik heb ontvangen al lopend in de natuur. Ik woon een paar kilometer buiten Santa Fe. Bij mijn huis loopt een kreek kilometers verder in beide richtingen. In Santa Fe County is het verboden een hek om jouw terrein te zetten, zodat mensen als ze dat willen de hele lengte door de kreek kunnen lopen.
Een kreek is een drooggevallen rivierbedding. Hoewel er veel huizen staan waar ik woon, kan je die niet zien als je de kreek ingaat en door de bedding loopt. Een cadeautje om ergens te wonen waar je makkelijk de natuur inloopt en niets merkt van andere mensen om je heen.
Ik loop door deze kreek al de 18 jaar dat ik in dit huis woon. Soms jog ik om een beetje te bewegen en dan laat ik mijn gedachten dwalen. En een andere keer loop ik langzaam terwijl ik me dan echt verbind met de overvloed aan planten en bomen die hier groeien. Rond de kreek staan jeneverbessen, pinyon dennen, ponderosa dennen, populieren en espen. Ik heb veel van deze bomen leren kennen en ik voel dat ik met sommige zo diep verbonden ben dat ik ze echt mijn vrienden kan noemen. Zo zelfs dat wanneer de lucht stil staat bepaalde bomen hun bladeren laten ritselen als ik dichterbij kom.
Er is één oude ponderosa den zo bijzonder, zo prachtig en het lijkt wel of deze den floreert bij de meest extreme weersomstandigheden zoals koude, hitte, wind en natuurlijk droogte. Er staat zelf een bankje voor ouderen die daar is neergezet met kussens waarop staat “voor de ouderen”. Deze boom krijgt veel liefde en respect van de lokale bevolking.
Over sommige bomen maak ik me zorgen. Ik kan zien dat ze het een beetje moeilijk hebben. Ik doe mijn werk om niet strijd en ziekte op hen te projecteren. Ik zie ze in hun goddelijk licht, en ik raak vaak de stam aan en voel de bast van de boom en straal liefde en licht uit. En er zijn momenten wanneer ik in diepe concentratie door de kreek loop dat ik alle bomen in hun goddelijk licht ervaar.
Er zijn ook momenten dat ik me emotioneel en fysiek niet zo goed voel en dan vraag ik de bomen mij te herkennen in mijn goddelijkheid. Natuur is intelligent en herkent ons. Ik heb hier eerder over geschreven.
Wanneer ik door de kreek loop met vragen of zorgen merk ik dat de natuur me telkens weer tekens geeft. Ik hou ervan met tekens te werken, omdat dat een manier is om te ervaren hoeveel steun we altijd van het universum krijgen. Het universum, de helpers, de spirits, de natuur zelf geeft ons altijd wegwijzers die ons levenspad verlichten.
Als je wat ik in het TN van september schreef over je zintuigen scherpen goed tot je door laat dringen zal je je meer bewust zijn van de omens en de tekens die je worden getoond.
Op de homepage van deze site kan je een artikel vinden dat ik schreef over ““How to Work with Omens” [nog niet vertaald]. Ik verzeker je dat als je dit gaat doen je je opnieuw de magie van het bestaan herinnert.
Er zijn momenten dat ik door mijn kreek wandelde huilend en biddend om hulp om me door veeleisende tijden heen te helpen. En ik ontvang altijd wel een buitengewoon teken dat me laat merken dat het universum luistert en me hulp stuurt.
Twee keer kreeg ik zulke buitengewone omens dat ik die met jullie wil delen.
Jaren geleden had ik een moeilijke tijd met iemand uit mijn spirituele groep. Ik liep op mijn loopband met mijn gedachte bij deze situatie. Ik hoorde een erg duidelijke boodschap om in mijn kreek te gaan lopen en daar zou ik een teken krijgen.
Dus stopte ik mijn loopband, trol andere schoenen aan om in het zand te lopen en begon te wandelen. Na ongeveer 10 minuten kwam een havik door de bomen aangevlogen, vloog recht op me af en sloeg me op mijn hoofd met zijn vleugel. Pal achter hem vloog een kolibrie en die dook op me af en sloeg me op mijn hoofd met zijn vleugel. Vervolgens landden ze beide op een tak en zaten naast elkaar en keken naar me en dat leek wel een eeuwigheid te duren. Niemand bewoog tot ik minuten later eindelijk mijn wandeling vervolgde. Kan je je voorstellen, een havik en een kolibrie rustig onbeweeglijk naast elkaar op een tak? Het was ongelooflijk.
Het duurde wel even voor ik de boodschap begreep. Het is niet altijd makkelijk om tekens te interpreteren. Maar uiteindelijk begreep ik de boodschap. En zo nu en dan denk ik nog wel eens aan deze wandeling terug omdat het echt buitengewoon was dat de havik en de kolibrie verschenen.
Twee jaar geleden werd er veel van me gevraagd door de zorg voor mijn vader van 97. Ik moest beslissingen nemen waarvan ik het gevoel had dat ze wat ik emotioneel aankon te boven gingen. Hospice kon me tot op zekere hoogte helpen. Maar zij konden sommige beslissingen waar ik voor stond niet nemen.
Op een dag wandelde ik in mijn kreek. Ik huilde en bad voor hulp en een teken. Het was een koude regenachtige oktoberdag.
Toen ik weer thuiskwam kroop een babyslang over mijn wandelschoen. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was zo wanhopig dat ik niet helder kon denken. Ik bukte me om te zien of het een worm was of een of ander ander beest. Het was een slang. Oktober is echt niet de tijd voor slangen om uit het ei te kruipen. En een slang zou op een koude regenachtige dag niet buiten zijn. Maar het was er echt een. Ik kon zijn aanwezigheid niet ontkennen.
Het omen betekende dat iets aan het veranderen en transformeren was. Ik zag het als een teken van dood/wedergeboorte. En inderdaad overleed mijn vader kort nadat ik dit teken zag. Hij stierf uiteindelijk in vrede en gratie. Het was een nieuwe geboorte en transitie voor mijn hele familie.
Als ik naga hoeveel cadeautjes ik al lopend in mijn kreek gekregen heb, heb ik sterk het gevoel dat het mijn voortdurende verbinding met de spirit van deze plek is dat zo’n rijkdom aan tekens mij op mijn levenspad helpt. Niet alleen wandel ik hetzelfde pad regelmatig maar ik doe dat met ere en respect voor al wat hier leeft.
Ik geloof dat de relatie die ik heb opgebouwd met de natuurwezens hier zo’n sterk veld, zo’n sterke band heeft gecreëerd dat die de sluiers tussen de werelden optrekt. De hulp van het verborgen rijk kan er doorheen reiken om me te gidsen en me te laten weten hoezeer ik geliefd en gesteund wordt.
Ik heb niet altijd op een plek gewoond waar ik de mogelijkheid had om mijn deur uit te stappen en kilometers in de natuur te kunnen lopen. Ik groeide op in Brooklyn, en ik zong elke dag een boom bij mijn huis toe. Ik praatte iedere dag met hem. En ik had het gevoel dat de boom terugsprak.
Ik woonde ook in San Francisco waar ik mijn favoriete wandelingen in de natuur had waar ik met de natuurwezens zo’n sterke band opbouwde dat ik een sterk gevoel van wederzijdse liefde en steun had.
Het punt dat ik probeer te maken is dat je waar je ook woont een wederzijdse ondersteunende relatie met de natuur kan opbouwen of dat nu in de stad of op het platteland is. Er zijn parken waar je kunt wandelen. Misschien is er een boom of een plant die je kunt overspoelen met liefde iedere dag. Er is de hemel boven en de aarde beneden die je steeds kan eren. Je kan de levende wezens die we aarde, lucht, aarde en de zon noemen eren gedurende je dag. Het doet er niet toe waar je woont.
De natuur zal op jou reageren. Jouw leven zal veranderen. Jouw band met het universum zal veranderen wanneer je tekens begint te zien die je worden gegeven om jouw pad te verlichten en die je laten weten dat je herkend, gesteund en geliefd wordt door de spirit die in alle dingen leeft. Nog belangrijker, jouw diepe relatie met de natuur vervult jouw ziel.
Havik, slang en libel komen vaak bij me als ik door mijn kreek loop en ook als ik op andere plekken in de natuur wandel wanneer het universum me een teken wil geven. Wie bezoekt jou? De wind geeft me soms krachtige boodschappen en ik heb geleerd de boodschappen die door de wind en briesjes tot me komen te vertrouwen als ik wil weten wat ik moet doen in mijn leven.
Vind een park, een stuk natuur, en verbind je iedere dag met de natuur. Terwijl je een band opbouwt merk dan hoezeer het universum op jouw vragen, uitdagingen en gebeden reageert.
Op 18 oktober is het volle maan. Je kan wat ik heb geschreven over het verdiepen van je relatie met de maan integreren. De maan herkent je. Eer de maan, ga erop uit en zing de maan toe, en leer hoezeer jouw cycli met de cycli van de maan harmoniseren en erdoor beïnvloed worden.
Merk hoe de maan een deel is van de ceremonie “Creating a Human Web of Light” die we steeds weer iedere maand sinds 2000 doen. Bereid je voor en creëer een speciale (heilige) plek en breng jezelf in een verhoogde staat van bewustzijn en doe mee met het wereldwijde gezelschap. Ervaar wie je bent onder je huid: puur spirit, puur licht. En straal dat licht uit door het web van licht in je en over de aarde.
Als je Transmutatie Nieuws voor het eerst leest ga naar de homepage naar “Creating A Human Web of Light” [nog niet in het Nederlands vertaald] en lees de instructies voor onze volle maan ceremonie.